رسول سفریانی
ویروس دروغ در بدن جامعە ایران از جانب حکومت تزریق شدە و همچنان خوابیدە می ماند و هر گاە شرایط بحرانی می شود این ویروس هم فعال می شود و جان جامعە را بە خطر می اندازد. امروز با آمدن ویروس کرونا شرایط جامعە بحرانی شدە و ویروس دروغ هم فعال گشتەاست. مردم ایران اینک لای سنگ آسیاب دو ویروس کرونا و دروغ ماندەاند و دارند لە می شوند.
فرخ نعمت پور
راستی رفیق شمارە تلفن همون قاچاقچی مشهورو داری، لطفا رد کن بیاد. دلم هوای خارجو کردە. از این هوای عبوس آفتاب نزدە تا اون تە تەاش بیزارم. پول تو جیبام هست و میخام در رم. آرە با هواپیما، میخام آخر لحظاتو از آسمون نظارە کنم، اون بالا بالاها. حتما کیف دارە. ما کە رفتیم،... مملکت پیشکش "مردی کە نمی خندد"!
گفتگو: مجتبی اسکندری
در داستان معروف مرگ ایوان ایلیچ تولستوی مادامی که وی هنوز نمی‌داند می‌میرد یک زندگی غافلانه و عیاشانه بدون هیچ هدف و غایتی دارد اما پس از آنکه در می‌یابد که در حال مرگ است متوجه می‌شود که بخش زیادی از آن‌چه که به آن دوستان و آشنایان و شغل و ... گفته می‌شود توهمی بیش نبوده‌اند و از این‌رو بیشتر تلاش می‌کند که خودش را دریابد و به درون خودش توجه بیشتری کند و زندگی معنوی و درونی خودش را به نحوی ترتیب دهد که بعد از این بتواند تاب‌آوری بیشتری داشته باشد و تحمل کند و درک کند.
دویچەولە
ابوتراب خسروی، نویسنده معاصر ایرانی در گفت‌وگو با دویچه‌وله فارسی می‌گوید هنوز که هنوز است نویسندگی در ایران تبدیل به یک حرفه نشده است. چرا بعضی از نویسندگان خوب ما از سر استیصال خودکشی می‌کنند یا مسافرکشی؟
فرخ نعمت پور
اما ناگهان فکر بکری بە سرش زد. بسرعت بە طرف میزش رفت، نقشە مورد علاقەاش را از کشو بیرون کشید، بازش کرد و ذرەبینش را برداشت. و با آن عینک درشت، در حالکیە ذرەبین را بالا و پایین می کرد و همراە با آن سرش را هم بر روی نقشە دور و نزدیک می کرد، بعد از مدت کمی فریاد برآورد کە برادرش باید طبق نقشە جغرافیائی جلو دستش هرچە زودتر از این شهر و از این کشور فرار کند و بە جای امنی در آن سوی مرزها پناەببرد.
الیستر سوکنینکه باکر مصمم است به رواج این نظریه پایان دهد که گویا دلیل عظمت ون گوگ به عنوان یک نقاش بیماری روحی او بوده است. "همه این ریشه های پیچ در پیچ و آزرده تابلوی "ریشه های درخت" را به یک نقاشی عاطفی و پریشان بدل کرده اند. ولی این نقاشی محصول یک ذهن مجنون نیست.
محسن درزی
آنکه عقده کلاه و شنل داشت، هیستریک وار تکرار می‌‌کرد؛ زمانه عوض شده! زمانه عوض شده! عوض شده...! آنکه سبیلِ سفید داشت دولا شد و کتاب‌های با رنگِ سرخ رو جدا کرد، گویی برکت بر می‌چید. و من تقاضا کردم گونی رو به من بدهد، برای "مبادا روزی به کار آید" این رو از مادربزرگم آموخته بودم .
ترجمە از کردی: ماجد فاتحی
جسد را در روشنایی مهتاب دفن می کنند. با خاک رویش را می پوشانند. افکار و خیالات آن شب لب مرز آرام آرام رهایش می کنند. او فقط در فکر درناهاست. مدتیست زمین و خاک روستای لب مرز رانش کرده و روستا به رودخانه پایین نزدیکتر شده. بوضوح خروش رودخانه را به یاد دارد. در آن نیمه شب، زمانی که جسد زنده سخن می گفت، گاهی باد صدای او و خروش رودخانه را چنان در هم فرو می برد که او تنها مهتاب را می شنید.
از یونانی: یانیس گوماس، رامیار حسینی
هر بار هنگامی کە وقت مە می رسید، همیشە هواسم بە مە بود و بە او می اندیشیدم. هر روز در انتظار بودم مرا در خود ببپوشاند و من، نامرئی گونە در او فرو بروم. اما هر بار کە روز کاری هوا مە آلود می شد، در ساعتی کە من با کاغذهای اداری در دفترم شکنجە می شدم، غم سراپایم را فرا می گرفت و سراسر تمنا میشدم کە تا شب هوا مە آلود بماند. اما معمولا دم دمای ظهر با یک خورشید مخصوصا ناخوشایند از بین می رفت.
فرخ نعمت پورشایدم دیوار صلابت انتخاب، می فهمی کە منظورم از صلابت انتخاب چیە؟... نمی فهمی! خب بذار برات بگم! منظورم اینە کە در زندگی هر آدمی یک دیوار اندرونی وجود دارە کە بر اساس آن در جریان زندگی اش انتخاب می کنە، انتخاب می کنە و بعد بر آن تکیە می زنە، برای تمام عمرش.
فەڕۆخ نێعمەتپوور
ساڵی ٥٧ کاتێ باوەگەورە بۆ دوواجار چووەوە بۆ کاروان، دایەگەورە گوتبووی 'ئەمجارەیان دەبێ تفاقێکی باش بخەین، لە دڵی داوم ساڵانی ساڵ شتێک لە نوێ و لە نوێ روودەداتەوە، شتێک کە واز ناهێنێ.' باوەگەورە ناوچاوی ماچ کردبوو و، گوتبووی 'ئەمجارەیان جیاوازە!' راستی دەکرد ئەمجارەیان جیاواز بوو. زۆر جیاواز،... یەکجار!
