کاوە نعمت پور
وارد حیاط که می شوم همسایەها هستند و خون و جیغ و پارچه ای که روی جسد آرش کشیده شده. مهری با صدایی که از فرط نعره زدن دو رگه شده می گوید «سعید چرا دیر اومدی؟ کجا بودی لعنتی؟ چرا وقتی داشت نفسای آخرو می کشید کنارش نبودی؟ سعید بیا ببین آرشمون نفس نداره... بیا ببین» روی زمین زانو می زنم. الهام ضجه می زند «سعید بخدا فقط یه لحظه حواسمون نبود از رو کابینت رفته بود بالا که توی کابینت بالایی کنار پنجره پُفک برداره. کابینت رو که باز می کنه تعادلشو از دست می ده و به پشت می فته پایین...» اشک هایم بی وقفه پایین می آیند و لب هایم می لرزند...
سەردار جاف
شەو نامۆیی خۆ دەنووسم / حەرف وڕکگرتوو و ياخی / وشەکانيش دەبنە مۆتەکە و لێم دەئاڵێن / دێربەدێری رۆمنەکە / دەبێتە برين و خەرەند / لە گرێکوێرەی پيرێژنێ دەچێ کە عانەکانی خۆشبوێ / کوشتەی يەکين و حەزەکانمان وا دەناڵێن / تۆ دەزانی هەر پێکەوە گۆشکراوين / بە بێ تۆ من زۆر بێکەسم / خۆشم دەوێی خۆشەويسترين کەسم.
ناڵە حەسەن
دیارە ئەم خاتوونە هەر پارچەیەک لە جەستەی یان هەر ئەندامێک لە لەشی هێما و دەربڕی خەمێکی گەورەن، خودی ئەم خاتوونەش هێمایە بۆ ژن یان جنسی مێینە، ئەوەتا تەنیایی بە تاڵەکانی قژی هەڵواسیوە و چاوکانیشی گۆڕستانێکن بە سەدەیەک بەهارەوە، لێرەدا پارادۆکسێکی ناوازەی لەنێوان دوو چەمکی هاودژ و داهێناوە، دوو چەمکی ناتەبای پێکە لکاندووە لە وێنەیەکی شیعری جوان بۆ مەبەستێکی تایبەت، گۆڕستان و بەهار، نائومێدی و ئومێد، مردن و لەدایکبوونەوە!
اَلکساندرُس پاپاذیاماندیس
از یونانی: رامیار حسینی، یانیس گوماس
همە جا شب، سراسر ماه و شبی ژرف. همەی آفرینش شیشەای شدە از ماه در خواب بود مانند جن کە بە پهلو دراز می کشد و در ژرفای نهرهای جاری و در چشمە طنین می اندازد و بازتاب می خورد. از باغچەهای اطراف، از بوتەزارهای کوهی و از کوەها شیرینی، خنکی و رایحەی معطر و صدا و نالەهای رمزآلود بیرون می آمد. پارثنیس پیرمرد خیرە در اشتیاق شنیدن چیزی، در اشتیاق لذت بردن از این همە چیزهای مطبوع ایستادە بود. اما نمی توانست ژرفا احساسی بە این طبیعت داشتە باشد، فقط شیفتەی تماشاکردنش بود.
فرخ نعمت پور
شبی برایمان مهمان می آید. غرق بحث در مورد اخلاقی ترین کوچە دنیایند. پدر بعد از نوشیدن چایی و روشن کردن سیگارش رو بە مهمانها، کە خانم و آغایی از همسایەها هستند، می گوید کە از کوچە ما هیچوقت دزد و لات و آدمکش بیرون نخواهدآمد. می گوید کوچە ما انسانی ترین کوچە دنیاست. آرە اخلاقی ترین. بعد لبخندی می زند و می گوید کە حاضر است سر یک میلیون تومان شرط ببندد. مهمانها تائید می کنند، و می گویند کە حالا خوش بحال شما کە تە کوچەاید! پدر از سر شوق سیگاری بە مرد همسایە تعارف می کند، و خودش هم یکی دیگر آتش می زند. بە مادر می گوید چای دیگر بریزد. دود از پنجرە رو بە کوچە بن بست بە بیرون می زند.
موحسین ئەمینزادە
خو باش دەزانم هاوپۆلەکانم و منداڵانی گەڕەک لەو شەوەدا کاتی هەڵات هەڵات ڕەنگە هەر کامەیان بەرەو شوێنێک، بە گوێرەی توانا و دارایی خۆێان، دەرچووبن. ئەو چی؟ ئەو بە بێ باوک خۆی و بنەماڵەکەی گەر جێ نەمابن، لەو بارودۆخەدا زیندوو مابێتەوە، ئەویش وەک من، لە گێژاوی چارەنووس گێژ نەخواتەوە. ئەویش وەک من بووەتە دیلی هەڵەکان، هەڵەی ئەوکەسانەی کە باوکم و ماموستای کۆمەلایەتی زۆر جار باسیان دەکردن و، دەیانوت: ئەوانە تەنیا بەشوێن بەرژەوەندی خۆیاندا دەگەڕێن. هەرچەند دایکم زۆر جار لەسەر ئەم بابەتە بە دوای تماشای کاناڵی سەتەلایتی، دەمەدەمەی باوکمی دەکردوو وەک دۆست هیچیان دانیان پێدا نەدەهێنان.
زەمانە محەممەدی
ئەو شتەی کە لەم رۆمانەدا بەرچاوە، لێکچوونی بەسەرهاتی پرشنگ و دایکیەتی کە زۆر دڵتەزێنە. جوانیی پرشنگ بە بۆنەی بەسەرهاتە ناشرینەکەیەوە گوم ئەبێت و، پرشنگ مەحکوومە بە ژیانێک کە بۆخۆی هەڵینەبژاردوە و بەسەریا داسەپاوە. لەم چیرۆکەدا بە جۆرێک غیرەتی پیاوانی کورد نیشان دراوە کە بەداخەوە ئێستاشی لەگەڵ بێت ئەم غیرەتی پیاوانەیە لە ناو کۆمەڵگایا بەرچاوە. فلاشبەک و گەڕانەوەی داستان لە هەندێک شوێنا بۆ ڕابردوو، زۆر داستانەکەی جوانتر کردوە. کۆتایی داستانەکە ئەتوانم بڵێم هەم خۆش و هەم ناخۆشە! ناخۆشە چونکا سەری لێ شێواندم. خۆش بوو چونکا بەو وەهم و خەیالەوە تەواو دەبێت.
هاوڕێ نەهرۆ
لەرووی بروا و عەقیدەوە لە رۆژهەڵات دەبێ هەموو خەڵک ئیسلام بێ و نوێژ بکا. لە رۆژهەڵات جیگای ئاتەئیست و ئەگنوستیک نابێتەوە، بۆ نموونە لە ئیران تاوانباری ئەکەن بە لادان لە خەتی ئیمام. کەچی لە رۆژئاوا مروڤ ئازادە چ ئاینێک هەڵدەبژێرێ یان دەتوانی بڵێ ئاتەئیستم یا ئەگنوستیکم کەس لومەی ناکا، لە رۆژئاوا ریز لە کەمینە دەگیری و جیاوازیەکان ڕەچاو دەکەن، بۆ نموونە لە نێوان ڕەنگی ڕەش و سپی ڕەنگی خوڵەمێشی هەیە، رۆژئاوا ئەم ڕەنگە خوڵەمێشیە بەدیقەتەوە ئەیبینی کەچی رۆژهەڵات زۆر جار بینینی ڕەنگی خوڵەمێشی فەرامۆش دەکەن بەداخەوە.
صفحه28 از418
قادر نیکپوور
له‌م قسانه دا بوو، بایه‌که توندتر و توندتری کرد. گێژه‌ڵوکه‌یه‌ک دروست بوو، چاو چاوی نه‌ده‌بینی. بایه‌که ئه‌وه‌نده توند بوو که ئه‌و شته‌ی وه‌ک تۆپی فووتبال له حه‌واکرد. که‌ره له ترسان زه‌نده‌قی چوو، له‌بایه‌که توندتر ده‌فڕی.
