ساڵی مار

فەڕۆخ نێعمەتپوور

من دەبێ پیشانی بدەم کە مارەکان سەرەڕای سەرنەکەوتنیان ئەرکیان شۆڕش کردنە و ئەمە لە سەریان تۆمارکراوە و ئیدی ناتوانن خۆی لێدەرباز کەن. لە کاتێکدا بیر لەوە دەکەمەوە کە چلۆن وشە و رستەکانم لە سەر یەک هەڵبچنم و دایانبڕێژم، بیر لە قۆزی و جوان چاکی خۆم و هاوڕێ ماراوییەکانیشم دەکەمەوە و، بەزەییم بەو پشیلانەدا دێتەوە کە بە هۆی ئەقڵ فراوانیان هەمیشە شوێنێکیان هەیە بۆ لێکەوتنە خوارەوە.

براکلی و تەختی خەوەکەی

وەرگێڕانی لە ئینگلیزییەوە: محەممەدئەمین مەجیدیان

"جێت هەیە بۆ خواردن؟" هەر بەدەم ئەم پرسیارەوە چوو بە لای دٶڵابەکەو ئەو خواردەمەنییە پاشەکەوتخراوانەی هێنایە دەر کە بۆ رۆژانی زستان هەڵیگرتبوون. براکلی هەر وەکوو هۆشی لێبڕا بێ، راوەستا بوو سەیری ئەکرد، کە تینا نیسک و برینجەکەی خستە سەر چاوەی گازەکە.

آشنایی با مولفه های ادبیات داستانی پست مدرن

رضا پارسا

در داستان پست مدرنیستی، برخلاف داستان مدرنیستی كه شخصیت، جهان را به خود و دیگری تقسیم می كند، شخصیت از همان آغاز به تقسیم بدنی خود و دیگری اعتقادی ندارد. دنیای واحد و سخت عقلانی، به عنوان تنها دنیای ممكن كنار می رود، دنیاهای متعدد تجربه می شوند. روایت های كبیر حذف می شوند؛ زیرا در پی یكسان سازی هستند تا بتوانند جهان را در یك نظام معین جای دهند و بشناسند. 

آگاهی و جنگ

وینسنت دوود

یکی از اهداف این نمایشگاه نشان دادن توجه و دخالت هنرمندان دهه سی میلادی به مسائل و حوادث سیاسی است. او می افزاید:"هنرمندی مثل هنری مور امروزه جزو شخصیت های هنری تثبیت شده و رسمی تلقی می شود اما این نمایشگاه به ما یادآوری می کند این هنرمندان یک زمانی جوان و از نظر سیاسی فعال بودند. در آن دوران فرهنگ و سیاست در هم تنیده بودند و آن یک مقطع جالب و بسیار غنی از تاریخ هنر بود."

ئاگاداری

خوێندنەوەیەکی رەخنەگرانە بۆ چەند کۆمەڵە چیرۆک و شیعر و پەیوەندییان بە پانتای کولتوورەوە.

بەشداران: رزگار لوتفی، خالید خاکی، دکتۆر ئەمین کەرەمی، هاوڕێ یوسفی، فەرهاد بێهێشتی، محەممەد محەممەدمرادی، رامیار حسەینی

کات: رۆژانی شەممە ٦،١٠،٩٣ یەکشەممە ٧،١٠،٩٣ لە چەند پانێلی جیاوازدا، کاتژمێر ٢ تا ٦ پاش نیوەڕۆ

شوێن: هۆڵی کتێبخانەی گشتی شاری سەقز

بە یارمەتی ئیدارەی ئیرشادی سەقز و نەشری گوتار

 کچێکی سەرگەردان 

وەرگێڕانی لە ئینگلیزییەوە: محەممەدئەمین مەجیدیان 

بە فیزێکەوە سەیری کردم و بە کەشوفشێکەوە لە دەرگا چووە دەر و منی لە بار و  دۆخێکی رق و سووکایەتی پێکراویدا بەجێهێشت. لە نێو جانتاکەما دەستم کوتا بۆ جلەکانی خەوم، بەئارامی لەبەرم کردن، چراکەم کوژاندەوە و لە نیو جێگەدا ئەو هەستە ئاشنایەی کە پێی دەڵێن دەردی دووری یان دڵتەنگی بۆ نیشتمان و خزم و کەس دایگرتم. بەدەم گریانەوە خەو بردمیەوە.

نیوە چڵ

 رەسوڵ سووڵتانی

^{ئێستاش كە مێردەكەم وا پۆستەكەی بەرزە، هەر ئاگای لە من نییە. مانگێ جارێك لەگەڵ سكرتێرەكەی‌دا سەفەری خاریج دەكا. سكرتێرەكەی كچۆڵەیەكی هەژدە ساڵانەیە، كە دێتەوەش دیسان خۆی بە كاروبارانەوە سەرقاڵ دەكا و بە منیش دەڵێ، لە چیت كەمە؟ چیت دەوێ بۆتی دەكەم و بڕۆ چیت پێ خۆشە بیكڕە. مێردەكەم پێی وایە هەموو شتێك هەر زێڕ و جلوبەرگە بۆ ژن.} 

شاری باوێشکەکان

رزگار لوتفی

قەتارەی لێوی تا دواسنوورەکانی هەڵدەپچڕێ و باوێشکێک دەدات. جەماوەرەکەش بۆی دەستێننەوە. منیش. ناگەم باوێشکێکی دیکە بدەم نەخۆشێکی تر نۆبەبڕی‌ دەکا و ددانە نیوداشەکانی دەخاتە روو و باوێشکێکی دوورودرێژ دەدا. جەماوەر و منیش بەدوویدا. لەم ‌ئان و ساتە ناوم دەخوێندرێتەوە. بە دەم باوێشکدانەوە روو لە دەرگای ژووری دوکتورەکە دەکەم. لە رووی دەرگاکە نووسراوە.