فەڕۆخ نێعمەتپوور
زیندان وەک لەسەرەتادا خۆی دەنوێنێ، ئەوەندەیش ترسناک نیە. بۆیە دێمە سەر ئەو رایەی کە بۆ ئەوەی دڵ و دەروونێکی وەک فلیکس پەیدا بکەی، دەبێ چەند جارێک بتگرنەوە و بچیتەوە زیندان. ئاخر زیندان و، چۆنیەتی وەڵامدانەوەی بازجووەکان و خۆبینینەوە لە چواردیوارییە تەنگ و تەسکەکان ئەزموونی دەوێ. دانی پیادەنێم کە ترسابووم، هەڵبەت نەک ئەوەندە کە لەو دەرگایە دیسان زۆر خێرا بێمەوە دەر، یاخود ئەوەندەیش خۆڕاگر کە لە هەمان یەکەم چرکەوە بە هاورێ ترسنۆکەکەم بڵێم خۆڕاگر بە هاوڕێ، خۆڕاگر!… ژیانی ئەوەی ناوێ!
سەردار جاف
جێ ژوانی ئێوارانم سەرەولێژە
مەگەر خودا فريادڕەس بێ
دەنا لە نێو پەتووی مەرگ
ئاوازی خاڵخاڵۆکەی شين دەڵێمەوە
رەزا شوان
زۆر خوێندنەوە لە کاتی هەرزەکاریدا، دەتـوانێت خـێراتـر و ئاسانتر هەرزەکان بخاتە سەر رێـگای سەرکەوتـن. لێکـۆڵـینەوەکان دەریانخـستووە کە ئـەو هەرزەکارانەی کە جگە لە کتێبەکانی قوتابخانە، کتێبی تر دەخوێننەوە، ئەگەری سەرکەوتنیان زیـاترە لە داهـاتـوودا. هـەرزەکاران بە خوێنـدنەوەی رۆمـان، توانای وشەسازیان زیاتر دەبێـت. ئاستی زیـرەکیشیان بەرزتـر دەبێتەوە. یارمەتی ئەوەشیان دەدات لە داهاتوودا، باشتر بیرۆکەکانیان دەربـڕن. ئاگاشیان لە لایەنە جیاوازییەکانی ژیـان دەبێت و دەشتوانن بە ئاسانی مامـەڵە لەگـەڵ گـرفـت و کێشەکـانیان بکەن.
نه‌ژاد عزیز سورمێ
بۆ ئێمه ڕه‌نگه وێوه‌تریش بێ، به‌وه‌ی چه‌ندین ده‌شتی به‌پیتمان به‌شایه‌دی پسپۆر و شاره‌زایانی بیانی ئه‌و بواره هه‌یه، له وێنه‌ی ده‌شتی شاره‌زوور و قه‌راج و كه‌ندێناوه و هه‌ریرێ و... تاد كه به‌پێی ئاماری فه‌رمی بژێوی نه‌ك ته‌نیا كوردستان به‌ڵكو ته‌واوی عێراقیشیان پێ دابین ده‌كرێ و بایی دا كردنیش ده‌مێنێته‌وه. یه‌كه‌مین گیرسانه‌وه و جێگیربوونی ئاده‌مزادیش له دونیایێدا - چاخی به‌ردینی نوێ -هه‌ر له كوردستاندا بووه، گوندی (چه‌رمۆ)ی نزیك چه‌مچه‌ماڵ، كه پشكنینه ئاركیۆلۆژییه‌كان سه‌لماندوویانه.
فرخ نعمت پور
البتە آقای همسایە دلیل دیگری هم داشت کە بیشتر مخفی، یعنی خودمانی بود، تا اینکە بتوان آن را علنی کرد. او می گفت کە اخیرا بە نیروهای مابعد الطبیعی باور آوردەبود، البتە نە از جنس خدا و خرافات جاری میان مردم، نە، بلکە از نوع پست مدرن آن کە بیشتر بە فراخوان دوبارە نیروهای فراموش شدە تاریخی می ماند. طبق گفتەهای او چنین نیرویی بزودی بنابر یک منطق خارج از درک بشری بە عرصە ظهور می رسید، و همین ما را از بن بستی کە بدان گرفتار آمدەبودیم، آزاد می کرد.
سەردار جاف
نابێ بڕۆی وەکو خۆری دەم ئێوارە
ئەمن بە تۆوە پڕ کەسم
ئەمجارەيان من دەبێژم
خۆشم دەوێی خۆشەويسترين کەسم
کاوە نعمت پور
مریم به هوش آمد. اخم کرده بود و گیج و منگ به اطراف نگاه میکرد. در جاده ای خلوت میراندند. یاد قاسم افتاد. گفت «چی شد محسن؟ اون یارو چی شد؟» محسن به زور لبخندی حواله اش کرد و گفت: «چطوری خانومی؟ کارش رو یه سره کردیم. سرش را برگرداند و نگاهی به صندلی عقب کرد که عتیقه ها را نشان مریم دهد. بالاخره موفق شدیم مریم... بولونیا بگیر که اومدیم... یوووهووو» شادی در چشمان مریم دوید. یک دفعه سیاهی ای همه جا را گرفت... ترمز... جیغ... ضربه... تمام...
سـەردار قـادر
کەم شاعير هەیە وەک مەردان بە لاوی شێعـرەکانی کـرابێتنە بەستە و گۆرانی و لاوانی وڵات بە شۆرو زەوقـەوە بیڵێنەوەو ئاوا زوو بچێتە نێو دڵی ئەویندارانەوه، ڕەنگە تەنیا هـۆكاریش ئەمەبێ قەڵەمەكەی جـوان قـسەی دڵی عاشـقانی كردبێ، بۆیـه لەگـەڵ ژانی لەدایـك بوونی یەكەمین كتێبی دا (دابـڕانی خۆشەویستی) دەكاته دیـاری گشت عـاشقان ئەمەو جگە لەوەی کە مامۆستا مەردان خـزمەت بە ئەدەب و فەرهـەنگ و فـولکلۆری کوردی (بە هەموو لـقەکانییەوە) و هەروەها ڕۆشنگەری كرده هەوێنی کارەکانی و بە زمانی نووسین و مۆسیقا گشت هـونەرەکانی ترهـاتـۆته مەیـدانی چـالاکی و ئێستاشی لەسەربێ، بـۆ ساتێكـیش ڕانەوەستاوه.
صفحه7 از418
وەرگێڕان: ماجید نووری
خۆر تەشریفی هێناو من
هەر بە ڕووتی پاڵكەوتبوم
لەو ڕۆژە بە تین و تاوەدا،
بەسەر ئەو تاشە بەردە خۆڵەمێشیانەوە بووم
