هاوشێوە
فەڕۆخ نێعمەتپوور
کتوپڕ دەنگی قریوەی منداڵ هاتەگوێی. چووە سەر تەنیشت و بەلای چەپی خۆیدا رووانی. بنەماڵەیەک لەولاترەوە بۆ سەیران هاتبوون. سەماوەر و نان و چا. گوڵەبەڕۆژەیش. سێ منداڵ بەشوێن یەکتردا هەڵدەهاتن و ئاوێزانی یەکتر دەبوون. دایکیان زووزوو دەنگی دەدان. بزەیەک هاتە سەر لێوانی. هەستی بە برسیەتییەکی سەیرکرد. هاتەوە بیری لە نان و ماستەکەی کانی خانەوە هیچی نەخواردبوو. تەنانەت جگەرەیشی نەکێشابوو. تەح لەم هەموو غیرەتە! ئەمەی گوت و، ئازا رابووە سەرپێ.
بە ئاگا لە تاریکی بەرەبەیان
سوهیل زەهاوی
لە عەرەبییەوە: هاورێ نەهرۆ
بەروحێکی پڕ خەون و گڕگرتوو
رێگا هەڵدەبژێرم
ئاوێزانی نێوان ئەرزو ئاسمان
لە کوڵانەکانی درێژو تاریکی رۆژگار
ڕه‌شنووس له دونیای داهێناندا
نه‌ژاد عزیز سورمێ
به‌ڵام بۆ به‌رهه‌می داهێنانی له وێنه‌ی شیعر، ده‌ستنووس بۆ قۆناغی لێكدانه‌وه و ڕه‌خنه به‌های خۆی هه‌یه. له هه‌مان كاتدا هه‌میشه ده‌ربڕین له‌و چه‌شنه كارانه‌دا چونكه پێش جووله‌ی ده‌ست ده‌كه‌وێ، تێكه‌ڵاوی و لێتێكچوونێك بۆ داهێنه‌ر دروست ده‌كا كه ڕه‌نگه زنجیره‌ی بیركردنه‌وه‌ی بپچڕێنێ، لێره‌شدا مه‌به‌ست ئه‌وه نیه بڵێین شیعر به كۆمپیۆته‌ر نانووسرێ، ڕه‌نگه له دواڕۆژدا به‌پێچه‌وانه‌وه بكه‌وێته‌وه و وه‌چه‌كانی ئاینده نه‌توانن شیعریش به ده‌ست بنووسن، به‌ڵام به‌دڵنیاییه‌وه ئه‌و شیعره‌ی ئه‌وان ده‌ینووسن جۆرێك له ماكی نه‌هلستیه‌ت و بێ موبالاتی تێوه‌رده‌پێچڕێ كه هه‌موو هاوكێشه‌كان به‌لاسه‌نگی بهێڵێته‌وه. له‌و سه‌ریشه‌وه هه‌موو ئه‌و مه‌ودایانه‌ی په‌یوه‌ندییان به له‌تركزه‌یی هاوسه‌نگیه‌كانی نووسه‌ر و مه‌ودا سایكۆلۆژییه‌كانی له‌كاتی داهێناندا هه‌یه ته‌نانه‌ت له نووسینی نامه تایبه‌تیه‌كانیشدا له‌ناو هارده (hard) خه‌ولێخراوه به ڤایرۆس هه‌ڕه‌شه لێكراوه‌كاندا له نگه‌ر بگرن.
بەخێر هاتی پاییز
مەتین ئەزیزان
کۆچی باڵندەکان /فەرشێک لە گەڵا چرچ و لۆچەکان / شەقامە درێژەکان / خۆڵەمێشی و شێدارن / زۆر دەفتەر بۆ پڕکردنەوە / بۆ شێعر و هۆنراوە / قەزوان بۆ گوژمە و شەوچەرە / سڵاو پاییزی جوان!
تلویزیون روی دیوار
فرخ نعمت پور
قطرات اشک بر موکت زیر پاهایم فرو می افتند. یادم می آید کە من همین باور بە حقیقت مطلق را از دست دادەام، و بە همین خاطر فرد شکست خوردەای ام. و او، رهبر، همان معتقد پروپا قرص باور بە حقیقت مطلق، پیروز است درست بە همین خاطر کە او بە حقیقت مطلق باور دارد، اگر چە بە آن هم نرسیدەباشد یا اینکە در درون خود بە وهمی بودن آن باور هم آوردەباشد. او شاید شاداب است و من غمگین. او صدایش محکم است و من مردد. او کماکان محکم می گوید و محکم می کوبد، و من مردد در یک توالی نامرتب تلاش برای ایجاد جهانی دیگر. او در رویای تداوم توهم پیروزی، و من در رویای پیروزی توهم. و کدام پیروزیم؟
سـێ په‌پـــووله
وەرگـێڕانی: رەزا شـوان
خۆر که لە پشتی په‌ڵه هه‌ورێکه‌وە بوو، گوێی له هه‌موو قسه‌کانی په‌پووله بچکـۆله‌کان بوو. له دڵسوزی و خۆشه‌ویستی هـاوڕێتی گیانی به گیانیان تێگه‌یـشـت. بۆیه له نێـوان هـه‌ورەکه‌‌وە، به زەردەخـه‌نه‌یەکی ناسکه‌وە، دەموچـاوی دەرخست. پاڵی به هه‌ورەکه‌وە نا و دووری خسته‌وە و بارانه‌که‌ی وەستانـد. تیشکه‌کانی بۆ گـوڵـزارەکه نارد. به په‌لکه زێـڕینـه‌ی حـه‌وت رەنگـیش ئاسمانی رازانـدەوە.
مە
از یونانی: یانیس گوماس، رامیار حسینی
هر بار هنگامی کە وقت مە می رسید، همیشە هواسم بە مە بود و بە او می اندیشیدم. هر روز در انتظار بودم مرا در خود ببپوشاند و من، نامرئی گونە در او فرو بروم. اما هر بار کە روز کاری هوا مە آلود می شد، در ساعتی کە من با کاغذهای اداری در دفترم شکنجە می شدم، غم سراپایم را فرا می گرفت و سراسر تمنا میشدم کە تا شب هوا مە آلود بماند. اما معمولا دم دمای ظهر با یک خورشید مخصوصا ناخوشایند از بین می رفت.
بچم یان نەچم!
فەڕۆخ نێعمەتپوور
بەڵام لەلایەکی ترەوە ئاگری حەزی چوونە حەج هەروا لە دەروونیدا نێڵی دەدا و، بەرز بەرز دەکشا. هەستێکی دەروونی پێی دەگوت ئەو پێویستی بەمەیە. ئەو دەبا بچێتە زیارەتی ماڵی خودا و لە نزیکەوە داوای بەخشش و لێبوردنی لێبکا. بەخشش و لێبوردن لەوەی وا بە بۆچوونی خۆی نەیکردبوو، بەڵام بە قسەی خەڵکی کردبووی! ئەو پێویستی بە دەنگی خوا بوو، بە هەناسەی و بە ودمی میهرەبانییەکەی... لە نزیکی نزیکەوە. ئەو دەبووایە نەهێڵێ دەنگی خەڵکی بگاتە خوا. بە خۆی گوت چی دەبوو وەک ساڵی ساڵان بە سواری کەر و وشتر و بارگینەوە بچووایە بۆ حەج. تەیارەی چی و شتی چی. داخۆ بە سواری وڵاغ باشتر هەستی بە خاکی موقەددەسی عەرەبستان نەدەکرد و، زیاتر بۆن و بەرامەکەی نەدەڕژایە ناوگیانییەوە. بێگومان بەم شێوەیە دەرفەتێکی زیاتری بۆ رازونیاز لە گەڵ خودای دلۆڤان دەبوو.
صفحه23 از417
