میوانی شاز

یاسین برایم

چوار پێنج دانە قەیسیشی هەڵگرت و بە هەمان ترس و لەرز، خۆی گەیاندەوە سەر بان. لەوێ قەیسیەکانی کردە مەزەو قوتووەکەش دلۆپێکی تێنەهێشت. بەیانی زوو هەستاو، بێخوا حافیزی ماڵی پڵکی بەجێ هێشت.

شانۆی "پیاسه‌ی پێلاوه‌کانم بکه"

 ئه‌م شانۆوه‌ هه‌روه‌ها له‌ بیست و پێنجه‌می مێهره‌جانی شانۆ چه‌ندین خه‌ڵاتیشی له‌ به‌شه‌ جۆراوجۆره‌کان وه‌کوو به‌شی ده‌رهێنان، به‌شی دیزاینی جل و به‌رگ، به‌شی ئه‌کته‌ری پیاوان، به‌شی ئه‌کته‌ری ژنان و... مسۆگه‌ر کردووه‌.

بربریت داعشی

فرخ نعمت پور

 ظاهرا بدون این تئوری، توجیە و تفسیر خشونت داعشی تقریبا امکان ناپذیر می باشد. بە زبانی دیگر، آنچە در این مناطق ادامە دارد همانا همزیستی هر دو پندار بشری در مورد علل جنگها در کنار هم می باشد.

"دواهه‌مین هه‌ناری دنیا" به‌ زمانی فارسی

سەرچاوە: کوردپرس

مه‌ریوان هه‌ڵه‌بجه‌یی، وه‌رگێڕی کتێبی "دواهه‌مین هه‌ناری دنیا" ڕایگه‌یاند: ئه‌م به‌رهه‌مه‌ به‌ له‌به‌رچاوگرتنی دنیای فیکری و سیمبۆلیکی به‌ختیار عه‌لی وه‌رگێڕاوه‌ته‌وه‌ سه‌ر زمانی فارسی‌ و ئه‌م کتێبه‌ خاوه‌ن ڕاکێشییه‌کی شاعیرانه‌، ڕۆمانتیک و مێژوویی له‌ حاڵی نووسه‌ره‌ که‌ توانیویه‌تی دنیای ڕه‌مزئامێزی وشه‌کان بدۆزێته‌وه‌.

دونیای پر لە تەنزی تاڵ

رەسوڵ سەفەریانی

_{ئەمڕۆ رۆژئاوا دەیەوێت ئاگر بفرۆشێت و درگاکەی خۆی دابخات بەڕۆی گڕتێکەوتوەکاندا. هەموو ئەو چەکانەی لە رۆژهەڵاتی نێوەڕاست خەڵکی پێدەکوژرێت یان ماڵوێڕان دەبێت دروستکراوی رۆژئاوان و بە خەڵات دراونەتە دەست پیاوکوژان، بەڵام لێرەشەوە باس لەوەدەکرێت کە چۆن دیوارەکانی خۆیان بەرزکەنەوە با پرشەی ئاگر و قیژەی سوتاوەکان نەکەوێتە ماڵی خۆیان.}

بێ ناسنامەکان

سەدیق سەعید رواندزی

شاعیر، هەموومان دڵنیا دەکاتەوە لەوەى کە بەدواى ناونیشانى ئەودا نەچین. هەموو گەران و پرسیارکردنێک لە ناونیشانى ئەو، دواجار دەمانگەیەنێتە مەحاڵ. چونکە خۆی وەک بێ ئەدرەسێک دەبینێت. بێگومان مرۆڤى کورد هەمیشە شوناسی خۆی دەبەستێتەوە بە شوناسێکى گەورەتر کە ئەویش نیشتمانە. 

شەڕە گەورەکان و خەونە بچووکەکان

فەڕۆخ نێعمەتپوور

ئەگەر لە رابردوودا جوڵە لە "گشت" ێکەوە بوو بۆ "ورد" ێک، ئێستا بووە بە جوڵە لە وردێکەوە بۆ گشتێک. مەبەست چییە لەم گوتەیە؟ مەبەست ئەوەیە ئیستا لایەنەکانی بەشدار هەموو لە داواکارییەکانی خۆیانەوە دەجوڵێن و بە مەرجی گەیشتن بەو داواکارییانەیە کە بڕوا و خواستی پێوەندییان بە گشتەوە پێناسە دەکەن. 

چهار شعر کوتاە

محمد علی دستمالی

مورچه ها یکی یکی / تکه هایی از مرا به لانه می برند / عینکم می ماند / نگاهم / و انتظار آمدن تو

زود است برای عاشق شدن / دیر است برای مردن / ای خدای پروازهای ناشناس /بگذار بر فلات گریه سقوط کنم.