سەلاح گوڵ ئەندامی
ئێستا وا بیرده‌که‌مه‌وه که ده‌نگ زۆر جار نابیسرێ و، ده‌دیترێ. ده‌ڕوانمه فه‌واره‌ی ناو مەیدانه‌که، ئاو باڵنده‌یه‌کی شووشه‌ییه تا هێزی هه‌یه هه‌لده‌فڕێ، پاشان له فڕین ده‌که‌وێ ده‌که‌وێته خوار و ورکه شووشه‌کانی باڵ و په‌ڕی پڕش و بڵاو ده‌بن. دیسان خۆگرتنه‌وه و هه‌ڵفرینێکی دی... . بۆ یەک چرکه ده‌بینم رازی ژیانی خۆم و چاره‌نووسی شاره‌کەم له‌و فه‌واره‌دا خۆی ئاشکرا ده‌کا.
دەنگ
سەلاح گوڵ ئەندامی
له ژیانمدا چەند جاران ونبووم، به منداڵی شاعیرێک ئەمنی گەیاندوه ماڵێ، به گەورەیی جارێک بۆ خۆم، جاره‌کانی دیش هیچ کەس.
به یادی کاک قادری لوتفیانی ئەو کاته‌ی کتێبه‌کانی کتێبخانەی خۆی له بەر دووکانی بابی دەفرۆشت و، چوار پاکەت سیغاری لە رۆژێکدا ده‌کێشا، نا. به یادی ئه‌و ده‌مه‌ی له سەر کلاس به دەنگی بڵیند شێعره‌کانی یه‌که‌م کتێبی خۆی بۆ دەخوێندینه‌وه و، وه‌ک خۆمان منداڵانه پێده‌که‌نی.
له سه‌ر پێپلیکانه‌کانی به‌ر ده‌رکه‌ی شاره‌داری مه‌هاباد دانیشتووم له‌وبه‌ر زنجیری ده‌وری فه‌له‌که، چوار شێره به‌ردینه هه‌ر یه‌که‌ی روو به لایه‌ک، یه‌کێک له‌و شێرانه به‌رامبه‌رم، زاری ئاوه‌ڵه کردوە، ده‌گوڕێنێ و ده‌نگی نایه.
که منداڵ بووم، ده‌سته بچکۆله‌کانم ده‌خسته زاری ئه‌و شێره و به شوێن ده‌نگیدا ده‌گه‌ڕام. ئێواره‌یه‌کیان که له سه‌ر پشتی شێره‌که دانیشتبووم، ئه‌وه‌نده ده‌ستم خسته ناو زاری و به شوێن ده‌نگیدا گه‌ڕام که شه‌وم به سه‌رداهات. چراکانی ده‌وری فه‌له‌که هه‌ڵبوون، په‌ڕامه‌وه ئه‌و به‌ر شه‌قام و چاوم گێڕا، حه‌به‌ساو له جێگای خۆم راوه‌ستام. نور و شه‌و و بێ په‌نا بوونم بۆ هەوەڵ جار ته جروبه کرد. دڵم پڕ بوو. له پڕمەی گریانم دا. پێاوێک هاته پێشێ و لێی پرسیم که "بابم نێوی چیه و ماڵمان له کۆیە؟" خه‌ڵک زۆرتر له ده‌ورم کۆبوونه‌وە، لەو کاتەدا بوو که زانیم ونبووم. دووچه‌رخه سوارێک به خه‌ڵکه‌که‌ی کوت که "ده‌‌مناسێ و دەمگه‌یه‌نێته‌وه ماڵێ." ئه‌وجار ئه‌منی له پشت دووچه‌رخه‌که‌ی سوار کرد و، به قسەکردن بەرەو ماڵ رێکه‌وتین. ئەوەش یەکەم تەجروبەی سواربوونی دووچەرخە بوو. دوواتر که هه‌ر ئه‌و کەسە بوو بە موعەلیمم، بۆم ده‌رکه‌وت ئه‌و که‌سه‌ی سواری دووچه‌رخه‌ی کردم "کاک قادری لوتفیانی" نووسەر و شاعیری بە ناو بانگی مەهابادیە.
ئێستا وا بیرده‌که‌مه‌وه که ده‌نگ زۆر جار نابیسرێ و، ده‌دیترێ. ده‌ڕوانمه فه‌واره‌ی ناو مەیدانه‌که، ئاو باڵنده‌یه‌کی شووشه‌ییه تا هێزی هه‌یه هه‌لده‌فڕێ، پاشان له فڕین ده‌که‌وێ ده‌که‌وێته خوار و ورکه شووشه‌کانی باڵ و په‌ڕی پڕش و بڵاو ده‌بن. دیسان خۆگرتنه‌وه و هه‌ڵفرینێکی دی... . بۆ یەک چرکه ده‌بینم رازی ژیانی خۆم و چاره‌نووسی شاره‌کەم له‌و فه‌واره‌دا خۆی ئاشکرا ده‌کا.
باران ده‌ست پێده‌کا، هه‌ڵده‌ستم ده‌په‌ڕێمه‌وه ئه‌وبه‌ر شه‌قام. دڵۆپه‌کانی باران به سووچی چاوی شێره‌که‌دا دێته خوار. سێ منداڵ خه‌ریکی کایەکردنن له گه‌ڵ شێره‌کان. یه‌کیان خه‌ریکه فرمێسکی چاوی شێره‌که به قۆڵی کراسه‌که‌ی ده‌سڕێته‌وه. له‌وبه‌ر شه‌قام چاوم له منداڵه‌کانه، پێش ئه‌وه‌ی خۆم له چایخانه‌یه‌ک خزێنم، ده‌بینم منداڵه‌که ده‌ستی له زاری شێره‌که رۆده‌کا. نور و شەو و ونبوونم دێته‌وه بیر که ئێستا بۆته خەمێکی شیرین. بزه‌یه‌کم دێتێ و به خۆم ده‌ڵێم: "منداڵه‌کانی ئه‌و شاره ئێستاش به شۆێن ده‌نگی شێره‌کاندا ده‌گه‌ڕێن."
