ئەڵوەنی مەزن

لە عەرەبییەوە: هاوڕێ نەهرۆ

بەتەنیا نیت / لە نیشتمانەکەم خەم رووبارەکانمان دەپێچێتەوە / جوگەکانمان، دەشتایەکانمان، چیاکانمان / ئەی رووبارەکەم، فریادرەسی خەمی لاویەتیم / خۆزگە دڵی هەڵنیشتووت درک بەو پلانە بکا / کە لەئاستی تۆ دەچێنرێ / شەرئەنگیزەکان و رۆژهەڵات / دراوسێ یەکان پێکهاتن لەسەر ئەوەی بمانخنکێنن / چەندین جار شمشیریان دانا لەسەر گەردنمان / هەوڵیان دا سەرمان بپەڕێنن.

کۆڵەکە

فەڕۆخ نێعمەتپوور

لەم شارە، لە جادەی مەحکمەوە کۆڵانێکە دەچێتەوە سەر دارەسووتاوەکە. ئەو کۆڵانەی من لام وایە هەتاهەتایە دەمێنێتەوە و، دەستی هیچ نەقشە و پلانی بیناسازییەکی نوێ نایگاتێ. تەنیا بەو هۆیە کە ناوەندی شارە. کۆڵانێکی یەکجار قەرەباڵغ و تێکچڕژاو کە تیایا بۆنی هەرچی شمەکی دونیایە دێ،... هەر لە دۆشاو و لەفە و بەهاراتەوە بگرە تا بۆنی ئۆدکۆلۆنی هەرزان بایی، نانی گەرم، سەموون، هێلکەی کوڵاو، چێشتخانە و کۆنەفرۆشی. بۆنی چڵکاویش دێ. تەنیا ئەوەندەی سەرت دابخەی و لە بەر پێی خۆت بڕوانی. بگرە بۆنی ناوگەڵی ئەو سۆزانییانەیش وا لە پەناوپەسێوی شاراوەی دووکانەکاندا، بەتایبەت کۆنەفرۆشییەکاندا، خەریکی پەیداکردنی رزقی خۆیانن. ئەو رزقەی خوا بە جۆرێکی تر بەوانی دەگەیەنێ.

گۆڕی دیالۆگاوی

ناسر جەعفەری

وتی: "بێ قەزابی، تۆ هەمووکات وا بووی. باشە بۆچی ئاوا ڕووگرژی؟ خوت ئەزانی هەمومان ماڵی مەرگین و، ئەبێ رۆژێک خۆڵی ئەم قەبرستانە بکرێ بەسەرمانا! سەرهەلێنە و، روخساری جوانی ئەو دەشتە سەرسەوزە ببینە و بیکە بە میوانی چاوە فرمێسکاویەکانت!" دەسڕە کاغەزیکەی ناو دەستی دامێ و، وتی: "ها، فرمێسکەکانت بسڕە، پێم خۆش نیە چاوە جوان و بە سوزەکانی  کوڕەکەم ئاوا سوور و فرمێسکاوی ببینم."

مرثیەی خوک دریایی

از یونانی: یانیس گوماس، رامیار حسینی

دخترک چند قدم پایین رفت، او احساس کرد کە شیب مال رو شدیدتر شد. جیغ بلندی کشید و تلاش کرد بالا بیاید و بە عقب برگردد. روی لبەی یک صخرەی برآمدە بە اندازە قد دو مرد از دریا مرتفع، ایستادە بود. آسمان تار هی تار تر می شد، ابرها ستارە ها را پنهان می کردند و ماه در شبهای اولش بود. هر چی سعی می کرد نمی توانست راهی را  کە از آن آمدە بود، پیدا بکند. دوبارە بە سمت پایین برگشت و خواست پایین برود اما لغزید و بە آغوش موج ها افتاد، بلووم! عمق دریا همانقدر بود کە ارتفاع صخرە از دریا، تقریبا دو فاتوم . صدای نی اجازە نمی داد کە جیغ و فریاد کسی شنفتە شود. چوپان یک صدای تلب تلوپ شنید، اما از آنجائی کە بود نمی توانست صخرە و کنار ساحل را ببیند همانطور کە بە دخترک جوان توجهی نکردە بود و حتی شاید حضورش را هم احساس نکردە بود.

شنل سوپرمن

کاوە نعمت پور

وارد حیاط که می شوم همسایەها هستند و خون و جیغ و پارچه ای که روی جسد آرش کشیده شده. مهری با صدایی که از فرط نعره زدن دو رگه شده می گوید «سعید چرا دیر اومدی؟ کجا بودی لعنتی؟ چرا وقتی داشت نفسای آخرو می کشید کنارش نبودی؟ سعید بیا ببین آرشمون نفس نداره... بیا ببین» روی زمین زانو می زنم. الهام ضجه می زند «سعید بخدا فقط یه لحظه حواسمون نبود از رو کابینت رفته بود بالا که توی کابینت بالایی کنار پنجره پُفک برداره. کابینت رو که باز می کنه تعادلشو از دست می ده و به پشت می فته پایین...» اشک هایم بی وقفه پایین می آیند و لب هایم می لرزند...

ئێوارانە ٤٧

سەردار جاف

شەو نامۆیی خۆ دەنووسم / حەرف وڕکگرتوو و ياخی / وشەکانيش دەبنە مۆتەکە و لێم دەئاڵێن / دێربەدێری رۆمنەکە / دەبێتە برين و خەرەند  / لە گرێکوێرەی پيرێژنێ دەچێ کە عانەکانی خۆشبوێ / کوشتەی يەکين و حەزەکانمان وا دەناڵێن  / تۆ دەزانی هەر پێکەوە گۆشکراوين / بە بێ تۆ من زۆر بێکەسم / خۆشم دەوێی خۆشەويسترين کەسم.

چەمکەکانی (گومان و پرسیار و پارادۆکس)

ناڵە حەسەن

دیارە ئەم خاتوونە هەر پارچەیەک لە جەستەی یان هەر ئەندامێک لە لەشی هێما و دەربڕی خەمێکی گەورەن، خودی ئەم خاتوونەش هێمایە بۆ ژن یان جنسی مێینە، ئەوەتا تەنیایی بە تاڵەکانی قژی هەڵواسیوە و چاوکانیشی گۆڕستانێکن بە سەدەیەک بەهارەوە، لێرەدا پارادۆکسێکی ناوازەی لەنێوان دوو چەمکی هاودژ و داهێناوە، دوو چەمکی ناتەبای پێکە لکاندووە لە وێنەیەکی شیعری جوان بۆ مەبەستێکی تایبەت، گۆڕستان و بەهار، نائومێدی و ئومێد، مردن و لەدایکبوونەوە!

ساحرەها

اَلکساندرُس پاپاذیاماندیس

از یونانی: رامیار حسینی، یانیس گوماس

همە جا شب، سراسر ماه و شبی ژرف. همەی آفرینش شیشەای شدە از ماه در خواب بود مانند جن کە بە پهلو دراز می کشد و در ژرفای نهرهای جاری و در چشمە طنین می اندازد و بازتاب می خورد. از باغچەهای اطراف، از بوتەزارهای کوهی و از کوەها شیرینی، خنکی و رایحەی معطر و صدا و نالەهای رمزآلود بیرون می آمد. پارثنیس پیرمرد خیرە در اشتیاق شنیدن چیزی، در اشتیاق لذت بردن از این همە چیزهای مطبوع ایستادە بود. اما نمی توانست ژرفا احساسی بە این طبیعت داشتە باشد، فقط شیفتەی تماشاکردنش بود.