نیشتمان بە زمانی 'با' دەدوێ
فەڕۆخ نێعمەتپوور
بە باغەکەدا کە ئیستاکە پیر بووە، تێدەپەرێ. ئەگەرچی باغ بە پیربوونیش بۆنەکانی پیرنابن. ئیستاکەیە لە رەمزی پیرنەبوونی پەیامی نیشتمان دەگا. لە یەکێک لە لکەکان نزیک دەکەوێتەوە و ورد ورد لێی دەڕوانێ. لکێک وەک هەموو لکەکانی تر. بێگومان لەهەمان رەگەزی لکەکانی ئەودیوی سنووریش،... بێگومان!میکرۆچیرۆک چییە؟
لە نۆروێژییەوە: سایتی قەڵەم
میکرۆچیرۆک، چیرۆکێکی بچووکە تەنیا لە شەش وشە پێکهاتووە،... دەبێ گێڕانەوەیەکی تەواو لە قاڵبی شەش وشەدا بێ هەربۆیە پەیداکردنی ئەو وشانەی کە دەتوانن ئەم چیرۆکە وێنابکەن، ئەستەمە. هەروەها لێکدانەوەی وەها چیرۆکێک دیسان ئەستەمە چونکە رەنگە لەسەر رووداوێک بێت کە مرۆڤ پێی ئاشنا نیە.مێژووی نەورۆز، حەوسین، سێزدەبەدەر
مستەفا تەوحیدی
بە بیر و باوەری زەردەشتییەکان، خودا لە ماوەی ٣٦٥ ڕۆژی ساڵدا، ئافراندنی بە ئەنجام گەیاند. هەووەڵی فەروەردین واتا "خاکەلێوە" دەسی هەڵگرت و حەسایەوە. لە بیر و باوەری ئایینی ئەواندا، ئافراندن لە رۆژی نەورۆزدا تەواو بووه. یانی تا هەوەڵ رۆژی نەورۆز هەموو بوونەوەرێک بەدی هاتووە. رۆژی هەووەڵی خاکەلێوە، "فەرەوەهر" بۆ سەر زەوی دەگەرێنەوە.تەنیا شەیتان گریا!
فەڕۆخ نێعمەتپوور
تفێکی خەستی رۆکرد. بەڕقێکی سەیرەوە هەستایە سەرپێ. هەموو جەستەی وەک شەقشەقە دەلەرزی. دەبوایە کارێکی بکردایە،... کارێکی وەها کە چیتر دونیا بەو گەڕەدا نەگەڕێ کە تا ئیستا گەڕابوو! سەیری بەهەشتی کرد. فریشتەکان ئەوەندەیان لە رووباری شەرابەکە خواردبووەوە خۆیان بەسەر پێوە رانەدەگرت.گەمە شاراوەکانى با (٣)
نەژاد عزیز سورمێ
بڕوانە ئێمە لە کوێی ئەو ساتە ترسناکانە داین؟بە شیعرێکی دواخراو دەچێ ڕووبار و مانگی لە ئامێزدایەشیعرێک لە چۆلەوانی تەنیایی و ژاوەژاو وەڕس نابێڕیتا و تفەنگ
و. ئازاد کەریمی
من ڕیتام دێتەوە یادهەر وەک چۆلەکە وا دەنگی خۆی لە بیرەئاخ... ڕیتانێوانمان ملیۆن چۆلەکە و چێرە و قەول و بڕیاری زۆر هەنعهقڵییهتی دۆگما، گۆمی خنکێنه‌ری ره‌خنه
موسته‌فا ره‌سوڵی
کۆمه‌ڵگه‌ی کوردی له‌ماوه‌ی رابردوودا خاوه‌نی عه‌قڵیه‌تێکی ته‌مه‌ڵ بووه‌و زیاتر به‌کاربه‌ر بووه‌و له‌مه‌شدا هۆکار زۆرن؛ وه‌ك زاڵبوونی فۆرمی بیرکردنه‌وه‌ی ده‌سه‌ڵات به‌سه‌ر تاکه‌کانداو ره‌فزکردنەوه‌ی هه‌موو ئه‌وانه‌ی جیاواز بیرده‌که‌نه‌وه‌و ده‌نواڕن و ده‌دوێن، ره‌خنه ده‌گرن و ناچنه ناو قاڵبی ته‌سکی ئه‌وانی تره‌وه.من او را چنین بە یاد دارم
فرخ نعمت پور
حقیقت تلخی کە تصور می کنم او از آن بکلی غافل بود. او نمی دانست کە با گذشت بیشتر زمان، سالها بیش از پیش بە شمارە تبدیل می شوند. شمارەهای تهی،... تهی از جوانی، از رویاها و تهی از انتظار و هیجان.صفحه346 از444
