گەڕانەوە بۆ ماركس شان بە شانی لووكاچ
و؛ هاوڕێ یوسفیزۆرینەی خەڵك دەبارەی ستالیزم لە مەجارستاندا شتێكی ئەوتۆ نازانن. تا ڕادەیەك زۆربەی كتێبەكانی ماركس دەست نەدەكەوتن. ئەو ماركسیزمە فەرمییەی كە لەوێدا فێر بووین، لە ڕێگەی برۆشۆری نووسەرانی شۆڕەوی دەوترانەوە. ئێوە هیچكات ماركسیزم و ماركس لەۆی فێر نەدەبوون.
بیری ژەنگاوڵە
سوەیلا مەیهەمی
پرتەقاڵی سنەوبەر چ رووبارە،بەبزووتنەوەی ڕەشايیلە تونی نووستن ڕاچڵەکن...بەیت و حەیران ڕاگوێزرا بەتەوەسدا.هوای خوب
فرخ نعمت پورتصمیم گرفتم کە صبحانە را (البتە چە عرض کنم، اگر بشود کماکان اسمش را صبحانە گذاشت. بشر دوست دارد اولین وعدە غذائی روزانەاش را بمحض بیدار شدن صبحانە بنامد!)، همانجا در بالکن صرف کنم. ارضای یک غریزە در حین ابراز وجود یک حس استاتیکی. و نتیجە ادغام این دو چە می شود؟
معمای جنون ون گوگ
الیستر سوکنینکه باکر مصمم است به رواج این نظریه پایان دهد که گویا دلیل عظمت ون گوگ به عنوان یک نقاش بیماری روحی او بوده است. "همه این ریشه های پیچ در پیچ و آزرده تابلوی "ریشه های درخت" را به یک نقاشی عاطفی و پریشان بدل کرده اند. ولی این نقاشی محصول یک ذهن مجنون نیست.
پارادۆکسە جێگیرەکان
ئەحمەد ڕەزا
بچوککردنەوەی ژیان لە پنتێکدا بۆ قۆستنەوەی دەرفەت لە پێناوی بەدەستهێنانی شتێکدا کە لێی بێبەش کراوە، جۆرێکە لە ڕۆچوون بە نامۆ بووندا. ئازادیی لەم تێڕوانینەدا لەوێدا خۆی حەشارداوە، کە بۆ بەدەستهێنانی ئەو شمەکە، لە هەر ساتێکدا کۆتایی پێهێنانی ئەو ژیانە بچوککراوەی لێ چاوەڕوان ئەکرێت.فرۆید دژی فرۆید
و. هاوڕێ یوسفی
ماركۆزێ نەك لە تیۆری غەریزەی فرۆید، بەڵكوو لە (بەرهەمە) كلاسیكە هونەرییە مۆدێرنیستییەكان و نەریتە ناكۆكە فەلسەفییەكاندا، لەسەر گرنگی خۆشبەختی و ئازادی مرۆڤ جەختیان دەكرد، بەڵگەیەكی دۆزیەوە بۆ هیوا بە ئازادی.بازگشت از جبهە
فینۆمینۆلۆجیی هۆش
نووسین و وەرگێڕان: محەمەد محەمەدمرادیلەوەها دۆخێکدا بەریەککەوتنی زمانی کوردی و دەقێکی مەزنی وەک فێنۆمێنۆلۆژیای ڕۆح، بێگومان بەریەککەوتنێکی سەرنجڕاکێش و فێرکارانە، و بەوەدا کە زمانی کوردی لە پڕۆسەی بیکامینگ و کامڵبووندایە، ئەزموونێکی مێژوویی دەبێت.
صفحه353 از431
