موحسین ئەمینزادە
بەڵام بێ گومان ئەمە هەمووی ئەو شتانە نییە کە حکومەتەکان دەیانەوێت، که ڕێکخراوه مەدەنییەکان خۆیان له ژێر دەسەڵاتی خەڵکدا بن و له هەر حاڵەتدا دەبێت لەلایەن حکوومەتەوه سەرپەرشتی بکرێن بۆ ئەوەی بتوانن کارەکانیان به سەرکەوتوویەتی ئەنجام بدەن و بەهیچ شێوەیەک لە پەیڕەوەکانیان لانەدەن. هەر لەبەر ئەم هۆکارەش پێویستی بە چاودێری و کۆنترۆڵکردنی ئەو ڕێکخراوانە هەیە.
رەزا شوان
گـریگـۆری سـمیس، لە پێـش تەمەنی (٢٠) ساڵـیدا، لە تاقـیکردنەوەکانی (مـیـنسا)دا، بـۆ پـێـوانـەکـردنی تـێکـڕای زیـرەکی، پـلـەی زیـرەکی و بـلـیـمـەتـی گـریگـۆر (٢٠٠) پـلـەیە، واتـە (٤٠) پـلە لە سـەرووی زیـرەکی (ئەلـبـێرت ئەنیـشـتایـن)و پـرۆفـیسۆر (سـتـیـڤـن هـۆکـنـیگ) ەوەیـە. كە پـلـەی زیـرەکی هـەریەکەیـان (١٦٠) پـلـەیە.
هـۆی بەکارهـێنانی نـاوی ئەنیشتایـن بەرانبەر بە زاراوەی بـلیمەتی، چونکە ئەلـبێرت ئەنیشـتایـن روونـاکـبـیرێکی ئـەقـڵی سـەدەی بـیـسـتەم بـوو. بـۆیـە کە باسی بـلـیمەتی کەسـێکی زیـرەک دەکـرێـت، بـە ئاسـتی بـلـیمـەتی ئەنیـشـتایـن هـەڵـدەسـەنـگـێـنرێـت.
موحسین ئەمینزادە
بەکورتی، بە بڕوای هانا ئارێنت، بۆ درێژەدان بە گەیشتن بە ئازادی لە دوای هەر شۆڕشێک، پێویستی بە هەر دوو دامەزراوەی بەهێز و سەقامگیر هەیە کە بەرگری لە سەقامگیری بکەن یان بە واتایەکی تر مۆحافزەکار بن، هەروەها پێویستی بە دامەزراوە ناوچەییەکان هەیە لەگەڵ بازنەی چالاکییە ناوچەییەکان کە بەرگری لە گۆڕانکاری دەکەن، بەجۆرێک ئەو ئەزموونە نوێیەی کە گەنجینەی شۆڕشە پارێزراو بێت.
سەردار جاف
خۆم بير چووە
وام لەو ديو تاريکيا لە گێژاوی رەشتر لە رەش
شەپۆلە نەرمی سەر ڕێگام
نە دەمبینێ و نە پەی دەبا
دەخولێمەوە
شنەی سپێدەم لێ ونە
فەڕۆخ نێعمەتپوور
کۆمەڵە چیرۆکی 'بەرەو رۆژ' لە نووسینی زیندەیاد دکتۆر مارف خەزنەداریش لەم تایبەتمەندییە بێ بەری نیە. زۆربەی چیرۆکەکان بە جوانی ئاوێتەی کێشە کۆمەڵایەتی، چینایەتی و دەروونییەکانی مرۆڤی کورد لە دوواقۆناغەکانی رژێمی پاشایەتی لە عێراق و بەو پێیە لە هەرێمی کوردستانن و وەک ئاوێنەیەکی باڵانمای ئەو سەردەمە خۆیان دەنوێننەوە. دیارە بە رەچاوکردنی ئەوەش کە چیرۆکێک لەم کۆمەڵەیەدا باس لە رووداوێک لە یەکیەتی سۆڤیەت دەکا. دیارە دەبێ پێ لەسەر ئەوە دابگرین کە لەم کۆمەڵەچیرۆکەدا جیاوازییە چینایەتییەکان بەجوانی دەربڕی جۆری جیهانبینیی نووسەرن سەبارەت بە ژیان.
شیرین کافى
دەپێم بڵێ لەکام سەرابدا بۆ عەشقی ونبووم بگەڕێم
دەپێم بڵێ چۆن ئەو پێکە کۆکەمەوە کە خیانەت لێی ڕژاندم
دەپێم بڵێ چۆن بتوانم ماچەکانت لەسەر ڕووخسام بسڕمەوە
چۆن بتوانم پەنجەکانت لە ئاڵۆسکاوی کەزیەکانم بترازێنم
ئاشتی گەرمیانی
ژاینی خۆی وەکو مەشخەڵ و چرایەك بەرزکردەوە بۆ گۆڕانکاریەك لەو سەردەمە سەختەدا، بە نوسین و بابەت و لێکۆڵینەوەکانی توانی ڕوبەری بڵاوکراوەکان ڕۆشن بکاتەوە، ئەو سەردەمەی کە ناوی لێ دەنێین سەردەم یان سەدەی ئاڵتونی ئەو کەڵە نوسەرو هونەرمەندو پسپۆڕو دەستڕەنگینانەی لێ کەوتەوە کە هەرگیز سەدەیەکی بەو شێوەیە لەو باوەڕەدام ڕوو ناداتەوە، بەڵام گرنگی خەبات و تێکۆشانەکەی ئەوان و چەندانی تر بوون بەو بناغە ڕۆشنبیری و ئەدەبیاتەی کەئەمڕۆ سوودی ڕاستەو خۆی هەیە بۆ کەڵچەری کوردی و کوردستان بەگشتی.
فرخ نعمت پور
از همان سال کە فکر کنم سال ٦٥ باشد، دارمش. ساعت درست روی سە و چهل و پنج دقیقە و چهار ثانیە توقف کردەاست. آرە، بە زبانی دیگر یعنی یک ربع بە چهار. کە البتە نمی دانم زمان ماندە، مال روز است یا شب. اما،... اما بعلت یک حس غریب درونی، کە خودم هم بنیانش را نمی فهمم، مطمئنم یک ربع بە چهار یک عصر پاییزی است. روزی در ماە آبان یا آذر. و نمی دانم چرا اینقدر مطمئنم!
صفحه13 از419
فەڕۆخ نێعمەتپوور
قرپۆکێکی زلی بەتەمەن کە خاوەن دەنگێکی گڕ و بەرز بوو، ئەمەی کرد و داوای لە مانگی چواردە کرد بە فریایان کەوێ و لە وشکەساڵی رزگاریان کات. بەڵام قرپۆکەکە هەرچی دووا و هەرچی پاڕایەوە، مانگ تەنیا لێی رووانی و بە روویدا پێکەنی و بە بێ ئەوەی یەک تاقە وشە چییە لە دەمی بێتەدەرەوە، بەرەبەرە، بەرەو باشووری رۆژئاوا نەوی بووەوە و دەمەوبەیان ون بوو!
