دونیای پر لە تەنزی تاڵ

رەسوڵ سەفەریانی

_{ئەمڕۆ رۆژئاوا دەیەوێت ئاگر بفرۆشێت و درگاکەی خۆی دابخات بەڕۆی گڕتێکەوتوەکاندا. هەموو ئەو چەکانەی لە رۆژهەڵاتی نێوەڕاست خەڵکی پێدەکوژرێت یان ماڵوێڕان دەبێت دروستکراوی رۆژئاوان و بە خەڵات دراونەتە دەست پیاوکوژان، بەڵام لێرەشەوە باس لەوەدەکرێت کە چۆن دیوارەکانی خۆیان بەرزکەنەوە با پرشەی ئاگر و قیژەی سوتاوەکان نەکەوێتە ماڵی خۆیان.}

بێ ناسنامەکان

سەدیق سەعید رواندزی

شاعیر، هەموومان دڵنیا دەکاتەوە لەوەى کە بەدواى ناونیشانى ئەودا نەچین. هەموو گەران و پرسیارکردنێک لە ناونیشانى ئەو، دواجار دەمانگەیەنێتە مەحاڵ. چونکە خۆی وەک بێ ئەدرەسێک دەبینێت. بێگومان مرۆڤى کورد هەمیشە شوناسی خۆی دەبەستێتەوە بە شوناسێکى گەورەتر کە ئەویش نیشتمانە. 

شەڕە گەورەکان و خەونە بچووکەکان

فەڕۆخ نێعمەتپوور

ئەگەر لە رابردوودا جوڵە لە "گشت" ێکەوە بوو بۆ "ورد" ێک، ئێستا بووە بە جوڵە لە وردێکەوە بۆ گشتێک. مەبەست چییە لەم گوتەیە؟ مەبەست ئەوەیە ئیستا لایەنەکانی بەشدار هەموو لە داواکارییەکانی خۆیانەوە دەجوڵێن و بە مەرجی گەیشتن بەو داواکارییانەیە کە بڕوا و خواستی پێوەندییان بە گشتەوە پێناسە دەکەن. 

چهار شعر کوتاە

محمد علی دستمالی

مورچه ها یکی یکی / تکه هایی از مرا به لانه می برند / عینکم می ماند / نگاهم / و انتظار آمدن تو

زود است برای عاشق شدن / دیر است برای مردن / ای خدای پروازهای ناشناس /بگذار بر فلات گریه سقوط کنم.

بەراوردێک لە نێوان دوو وەرگێڕدا

یاسین برایم

دوای خوێندنەوەی ئەم دوو رۆمانەو بەراوردکرنێکی ورد، چەند تێبینی و هەڵەیەکم بەرچاوکەوت. منیش وەک خوێنەرێک تیشک دەخەمە سەر ئەم خاڵانەوبەراوردێکی هەردوو رۆمانەکە لە رستەو دەستەواژەکان دەخەمە روو. ئێوەی خوێنەریش لە پەنجەرەی ئەم نووسینە بڕوانە دوونیا گەورەکەی وەرگێڕان، بزانین چی باسە. 

ئەزموون و یاد

سەدیق سەعید رواندزی

ئەزموون و یاد، دیوە شاراوە و ناشرینەکەى دیکەى شۆرشی کوردیشمان پێ ئاشنا دەکات. بەو مانایەى، شۆڕش هەر تەنها خەبات و تێکۆشان و قوربانیدان و خوێن ڕشتن و شەهید بوون نییە لە پێناو ئازادى بە تەنها، بەڵکو دەشێ لە هەناوى ئەو شۆڕشەدا، چەوسانەوەو ستەم و جەلادو ئەو پەڕی نادادپەروەری و شکاندنى شکۆی بە شێک لە مرۆڤەکانیش هەبێت. 

تەوەرى خۆکوشتن و نووسین

عەبدولموتەلیب عەبدوڵڵا

مرۆڤ و مرۆڤایەتیش لە پرسیارى بەردەوامدا خۆى نوێ دەکاتەوە، جا ئەو پرسیارە بەرەو رووى دنیا بێت، یان بەرەو رووى خودى مرۆڤ. ئەدەب و هونەر لە خزمەتى هەڵدانى پرسیار و هەڵنانى چێژ و جوانیدایە.

زامنی فێربوون، کار و کۆششی بەردەوامە

شاهۆ حەسەنپوور

ئەو قوتابییانەی پێیان وایە زیرەکی ئەنجامی کار و هەوڵە، سەرکەوتنی بەرچاویان هەیە لە قوتابخانەدا و بە پێچەوانەوە قوتابییەک کە زیرەکی بە دیاردەیەکی نەگۆر دادەنێ، سەرکەوتنی کەمتر بەدەست دێنێ لە قوتابخانەدا.