بەخێر هاتی پاییز
مەتین ئەزیزان
کۆچی باڵندەکان /فەرشێک لە گەڵا چرچ و لۆچەکان / شەقامە درێژەکان / خۆڵەمێشی و شێدارن / زۆر دەفتەر بۆ پڕکردنەوە / بۆ شێعر و هۆنراوە / قەزوان بۆ گوژمە و شەوچەرە / سڵاو پاییزی جوان!
تلویزیون روی دیوار
فرخ نعمت پور
قطرات اشک بر موکت زیر پاهایم فرو می افتند. یادم می آید کە من همین باور بە حقیقت مطلق را از دست دادەام، و بە همین خاطر فرد شکست خوردەای ام. و او، رهبر، همان معتقد پروپا قرص باور بە حقیقت مطلق، پیروز است درست بە همین خاطر کە او بە حقیقت مطلق باور دارد، اگر چە بە آن هم نرسیدەباشد یا اینکە در درون خود بە وهمی بودن آن باور هم آوردەباشد. او شاید شاداب است و من غمگین. او صدایش محکم است و من مردد. او کماکان محکم می گوید و محکم می کوبد، و من مردد در یک توالی نامرتب تلاش برای ایجاد جهانی دیگر. او در رویای تداوم توهم پیروزی، و من در رویای پیروزی توهم. و کدام پیروزیم؟
سـێ په‌پـــووله
وەرگـێڕانی: رەزا شـوان
خۆر که لە پشتی په‌ڵه هه‌ورێکه‌وە بوو، گوێی له هه‌موو قسه‌کانی په‌پووله بچکـۆله‌کان بوو. له دڵسوزی و خۆشه‌ویستی هـاوڕێتی گیانی به گیانیان تێگه‌یـشـت. بۆیه له نێـوان هـه‌ورەکه‌‌وە، به زەردەخـه‌نه‌یەکی ناسکه‌وە، دەموچـاوی دەرخست. پاڵی به هه‌ورەکه‌وە نا و دووری خسته‌وە و بارانه‌که‌ی وەستانـد. تیشکه‌کانی بۆ گـوڵـزارەکه نارد. به په‌لکه زێـڕینـه‌ی حـه‌وت رەنگـیش ئاسمانی رازانـدەوە.
مە
از یونانی: یانیس گوماس، رامیار حسینی
هر بار هنگامی کە وقت مە می رسید، همیشە هواسم بە مە بود و بە او می اندیشیدم. هر روز در انتظار بودم مرا در خود ببپوشاند و من، نامرئی گونە در او فرو بروم. اما هر بار کە روز کاری هوا مە آلود می شد، در ساعتی کە من با کاغذهای اداری در دفترم شکنجە می شدم، غم سراپایم را فرا می گرفت و سراسر تمنا میشدم کە تا شب هوا مە آلود بماند. اما معمولا دم دمای ظهر با یک خورشید مخصوصا ناخوشایند از بین می رفت.
بچم یان نەچم!
فەڕۆخ نێعمەتپوور
بەڵام لەلایەکی ترەوە ئاگری حەزی چوونە حەج هەروا لە دەروونیدا نێڵی دەدا و، بەرز بەرز دەکشا. هەستێکی دەروونی پێی دەگوت ئەو پێویستی بەمەیە. ئەو دەبا بچێتە زیارەتی ماڵی خودا و لە نزیکەوە داوای بەخشش و لێبوردنی لێبکا. بەخشش و لێبوردن لەوەی وا بە بۆچوونی خۆی نەیکردبوو، بەڵام بە قسەی خەڵکی کردبووی! ئەو پێویستی بە دەنگی خوا بوو، بە هەناسەی و بە ودمی میهرەبانییەکەی... لە نزیکی نزیکەوە. ئەو دەبووایە نەهێڵێ دەنگی خەڵکی بگاتە خوا. بە خۆی گوت چی دەبوو وەک ساڵی ساڵان بە سواری کەر و وشتر و بارگینەوە بچووایە بۆ حەج. تەیارەی چی و شتی چی. داخۆ بە سواری وڵاغ باشتر هەستی بە خاکی موقەددەسی عەرەبستان نەدەکرد و، زیاتر بۆن و بەرامەکەی نەدەڕژایە ناوگیانییەوە. بێگومان بەم شێوەیە دەرفەتێکی زیاتری بۆ رازونیاز لە گەڵ خودای دلۆڤان دەبوو.
جیغ
یورغوس یوانو
از یونانی: یانیس گوماس، رامیار حسینی
جلوی همان در و پنجره‌ها تا سحر بیدار ماندیم. جسورترین و جدی‌ترین زنان محل پیش مادر دختر رفتند تا او را دلداری بدهند که حال دیگر کامل سکوت کرده بود. دیگر زن‌ها ماندند و در مورد هزل و بطالت زندگی و همچنین در مورد اینکه شاید همسر جوان دختر دوباره ازدواج کند، صحبت بکنند و همه یکصدا می گفتند که همسرش تسلی خاطرش را باز خواهد یافت و اضافه می کردند که "افسوس برای مادرش و دخترک که جوانمرگ شد". البته گه‌گاهی هم یک صدای خشن مردی تنها مانده که همسرش میان جمع بود زنی را از این مباحث فلسفی جدا می کرد و او را به منزل همسرش فرا می خواند.
پێکی نیگا
دڵکەش قادر
پێکی نیگا / ئەمشەو نیگام دەچێتەوە سەر ئەو پێکانەی / لەکۆتا خەیاڵ بەشمان کرد / پێکێ لە نیگای حەز / پێکی لە نیگای مەستی / پێکی لە نیگای هەڵگۆفین و لە دەستوەردان / پێکێ لە نیگای زیندانیکردنی سێو / کەشافەی ئەم حەزەم / دەچێتەوە سەر دواهەمین خەیاڵ و / لەتکردنی حەز
ئاینده‌ی ڕۆژنامه
نه‌ژاد عزیز سورمێ
به‌لایه‌كی دیكه‌ش هه‌موو ئه‌و بڵاوكراوانه‌ی به هۆی ئه‌وه‌ی پێی ده‌ڵێن (ڕۆژنامه‌گه‌ریی ئه‌لیكترۆنی) له‌چاو بزاڤی بڵاوكردنه‌وه له ڕۆژنامه و گۆڤار و ده‌وریات و كتێب و چاپكراوی تر ئه‌گه‌ر له په‌راوێزیشدا نه‌بن، تا ئێستا ئه‌و ڕێژه‌یه نییه جێی باس بن ، ئه‌وه‌ی كه هه‌میشه هه‌موو ڕێژه‌یه‌كی زۆر كه‌م نه‌بێ له وڵاته پێشكه‌وتووه‌كاندایه و وڵاتانی دواكه‌وتوو سه‌باره‌ت به زۆر ئه‌گه‌ری جۆرا و جۆر له پێشه‌وه‌شیان ڕاده‌ی نه‌خوێنده‌واری و دواكه‌وتنی ته‌كنه‌لۆژیا و ژێرخانی ئابووری و دواكه‌وتوویی ئه‌وه‌ی پێی ده‌گوترێ كه‌رتی تایبه‌تی و كێبه‌ركێی سیسته‌می حوكمڕانی له هه‌لی به‌كارهێنانی ته‌كنه‌لۆژیای پێشكه‌وتوو بێبه‌ش بوون.
صفحه24 از417
