فەرهاد نێعمەتپوور
دۆشەکەکە تەڕ ئەبێت. لە تاریکیا هەموو رەنگەکان رەش دەنوێنن. خۆت ئەسپێریە دەست شەو. چاوەکانت قورس دەبن. خەوت دێت. هەناسەکانت ناڕێک دێنەدەر. ساردتر دەبیت. پەشۆکاوم. دادەنیشم. هەنیشکەکانم لەسەر ئەژنۆکانمن. دەستە لینجاویەکانم دەخەمە سەر سەرم. خۆشم ئەوێیت.
سەردار جاف
شەقاوە گەرمەکانی ئێوارانەی شەهلا
بۆنی دارستان بۆ نيشتيمانی ئەمبەر دێنێ
ئەو لە کۆت و بەندی ئازادی هەڵدێ ، خۆ رادەپسکێنێ
ژانی دوێنێ
دەخواتەوە
فرخ نعمت پور
من کە حساب زمان از دستم در رفتەبود، دیدم کە کلاغی آمد و روی دیوار بلند روبروی من نشست. فکر کنم بوی چربی صابون تن من بە دماغش خوردەبود. بوئی از دوران آشویتس. کلاغە بە من زل زد. از آن نگاههای سنگینی کە زمان فراموشش نمی کند، و مرگ بشدت از آن ترسان. بخودم گفتم احتمالا اشتباهی راهش را از میان تاریخ گم کردە و بە این حیاط خلوت یک صبح خطرناک پاییزی رسانیدەاست. اما نە، کلاغە خیال رفتن نداشت. همانجا ماندە، و بشدت بە من زل زدەبود. او می دانست کە من علیرغم همە افکار و خیالات فلسفی ام، بالاخرە می میرم.
لە سویدییەوە: رەسوڵ سەفەریانی
"ئه‌مه راستییه‌که که زۆربه‌ی خه‌ڵک ئه‌مڕۆ وشه‌ی "خائین" زۆر به ئاسانی به‌کاردێنن. به‌راستی خائین کێیه؟ وایه، خائین ته‌بعه‌ن که‌سێکی بێ شه‌ره‌فه. که‌سێکه که له ژێره‌وه و به شێوه‌ی نهێنی پێوه‌ندی له‌گه‌ڵ دوژمن ده‌گرێت له‌به‌ر قازانجی شه‌خسی یارمه‌تی دوژمن ده‌دات که بێنه سه‌ر خه‌ڵکه‌که‌ی یان که‌س و کار و هاورێیانی. زۆر نفره‌تاویتر له قاتڵێک. لوتف بکه و هێلکه‌که‌ت بخۆ، خه‌ڵک له‌برسانا ده‌مرن له ئاسیادا.
موحسین ئەمینزادە
بۆیە ئارێنت دەڵێت یاسای زۆرینە، ئازادی مرۆڤ کەمدەکاتەوە. کاتێک دەڵێت سەیرە شەڕ و شۆڕشەکان لە سەردەمی هاوچەرخی ئێمەدا تاکە پاساوێک کە دەتوانن هەیانبێت، بەهۆی ئازادییەوەیە، ئەوە یەکێکە لە هۆکارەکان. لێرەدا بووین کاتێک ئارێنت وتی شەڕ هیچ پاساوێکی لۆژیکی تری نییە. بۆ نموونە کێ شەڕ بۆ بەرگریکردن لە مافە ئابوریەکان دەست پێدەکات؟! لە کاتێکدا کە شەڕ بە مانای وێرانکاری دێت! کەواتە ئازادی وەک دووا و تاکە ڕێگا بۆ پاساوهێنانەوە، بۆ ڕوودانی شەڕ و شۆڕشەکان دەخرێتەڕوو. ئێستا گرنگ ئەوەیە بزانین مەبەستی ئارێنت لە ئازادی چییە!
لەتیف بێوار
ناونیشانی شیعرەکە ناونیشانێکی شیعریی جوانەو وەرزی پاییزیش وەرزێکە زۆر جێی ئاماژەو ئیلهامی مرۆڤە، جا لێکدانی توولە ڕێ کە دەمانباتەوە نێو سروشت و کەژو کۆو لکاندنی بە پاییزەوە ئەوە دوو جار هێز دەبەخشێت بە ناونیشانەکە، بەڵام ئایا تا چەند ئەم ناونیشانە پەیوندی بە ناوەڕۆکەکەوەو هەیە؟
و: نه‌ژاد عزیز سورمێ
من دوو پێكه‌نینی كۆنم هه‌یه
ده‌مه‌وێ بیانفرۆشم
دایكم وتی : كه‌یفی خۆته
به‌ره‌و مام دێوه‌ره چووم و بانگم كرد:
مامه... مامه
ئه‌مڕۆ پێكه‌نین به چه‌نده؟
سەردار جاف
کوچە بە کوچەی دۆراندۆر
لەم شارەوە بۆ شاری دوور
بوو بە هەستی ئاشقانە
چەخماخە گەيشتە تۆڕ و
تاک بە تاکی ئاشق دەڵێ
ئيدی لە غوربەت ناترسم
صفحه17 از419
سەردار جاف
ئەمە چ ئاتەشگايەکی پڕ گوناهە ، کە خوا بۆ خۆی فەرشی پەرژينی بۆ رادەخا
لە سەربانی ماڵی باجی گولچينەوە چاوەکان هەر کزۆڵەن و مەرگ دەچێژن
پێ دەشتێ بۆ خۆی بەهەشتە و وا مەملەکەتی ئەو گوڵە بە دووی شنەيەکدا رادەکا
